|
*Spoiler Warning! یک شب پاییزی بعد از غوطه خوردن بین تعریف با هم بودن و عادت و عشق و زندگی دیدن” شب های بلوبری من” پتو پیچ کنار شومینه میچسبد، به شرط آنکه پارتنر مربوطه فیلم بینی هم روند لایت و آرام فیلم را دوست داشته باشد و دنبال هیجان بیشتر نباشد. از آن فیلمهاست که آخرش میتواند احساست قلنبه شود و یادت بیاید زندگی همین است که میکنی و لاغیر! گاهی زیادی دنبال معنی و مفهوم و دلیل گشتن فقط غافلت میکند از لحظه ….غافلت میکند از همه انها که آرام و بی صدا دوست دارندت و میفهمندت و دلتنگت میشوند …نه که ارزشی در این خودبازبینی نباشد. همان بس که این گشت و گذار فیزیکی و معنوی ارزش حقیقتی که در خانه اول نهفته است و بعضا از آن غافلی را برایت پررنگ میکند.  میتوانی خودت را روان بسپاری به روند داستان هرچند پیش پیش حدس میزنی سولین بعد از شنیدن خبر مرگ آرنی بر ویرانه زندگیش اشک خواهد ریخت و الیزابت باز هم برای پای بلوبری و تعریف و بوسه دزدانه یا شاید مشتاقانه به کافه بازخواهد گشت …چون خودت را میبینی که همین میکنی که آنها کردند…حتی میدانی که لسلی به باقیمانده خاطره پدر چنگ خواهد انداخت. ولی هیچکدام از این دانستنها از ارزش اتفاق افتادنشان کم نمیکند چون زندگی من و تو و ما همین است و میدانیم که همین است …تنها چیزی که شاید نمیدانستی دور انداختن کلیدها بود…کلید ها و داستانها و گره های به گذشته … سکانسی که جرمی داستان کلیدها را با الیزابت شریک میشود بسیار دوست داشتم و سکانسی که سولین جای آرنی نشسته و مینوشد به سلامتی جاودانگی خاطره تنها گره اش به شهر خلوت لعنتی! Labels: my blueberry nights |
حالا اگه در راستای تقویت و تکمیل فواید این هم فیلم بینی ، مرتکب تهیه و اعلام یه لیست صد فقره ای از فیلمهای این چهار پنج ساله ی اخیر میشدید ، کلی دعای خیر نصیبتان میشد. مخصوصا" از ناحیه ی بی هم فیلم بینان تا بروند و تهیه کنند و بی هم ببینند و دعایتان کنند .
حالا صد تا فیلم هم نشد ، به نودو نه تاش هم قانعیم .بسم الله